ارزیابی عملکرد دانه و اجزای عملکرد در کشت مخلوط ارقام پاکوتاه و پابلند سویا (Glycine max L.)

به منظور ارزیابی کشت مخلوط ارقام سویا، آزمایشی در سال 1389 در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی شهرستان قائم‌شهر اجرا شد. ارقام پاکوتاه ساری و پابلند 032 به نسبت کاشت 50:50 و با الگوی کاشت ردیفی شامل یک، دو و سه ردیف از هر رقم به همراه کشت خالص آنها کاشته شدند. رقم 032 اخیراً با نام نکادُر معرفی شده است. نتایج نشان داد که الگوی ردیف‌های مختلف کاشت، اثر معنی‌داری بر عملکرد و اجزای عملکرد (به استثنای وزن صد دانه) داشتند. پوشش گیاهی حاصل از الگوی کاشت سه ردیفه دارای بیشترین ارتفاع بوته در بین الگوهای مختلف کاشت بود. همچنین الگوی کاشت یک ردیفه از بیشترین تعداد غلاف و تعداد دانه در بوته برخوردار بود. ارزیابی نسبت برابری زمین نیز نشان داد که بیشترین میزان کارایی مخلوط (39/1 = LER) مربوط به الگوی کاشت یک ردیفه بود. با بررسی توزیع غلاف‌ها در قسمت‌های مختلف ساقه اصلی نیز مشخص شد که افزایش تعداد غلاف، به خصوص در قسمت فوقانی پوشش گیاهی حاصل از کشت مخلوط ارقام سویا نقش مهمی در افزایش عملکرد داشت. مقایسه عملکرد واقعی نسبت به عملکرد مورد انتظار نیز نشان داد که میزان افزایش عملکرد رقم 032 در بین الگوهای مختلف کاشت بیشتر از رقم ساری بود. در مجموع غالبیت بیشتر رقم 032 نسبت به رقم ساری، سبب افزایش سهم عملکرد این رقم در بین الگوهای مختلف کشت مخلوط دو رقم سویای مورد آزمایش شد.